भारतासह जगभर प्रचलित असलेली ग्रेगोरिअन कालगणना (१ जाने ते ३१ डिसें) हि इ.स. १५९२ पासून वापरत आली. तथापि, त्या कालगणनेला कोणताच शास्त्रीय / खगोलीय आधार नाहीये. सुरवातीच्या काळात १० महिन्यांचे, ३०४ दिवसांचे वर्ष होते, नंतरच्या काळात रोमन सम्राटांनी आपली मर्जीने त्यात बदल केले. ज्युलिअस सीझरच्या नावे ३१ दिवसांचा जुलै महिना आणि ऑगस्टस च्या नावे ३१ दिवसांचा ऑगस्ट महिना आला. पण हे करत असताना, महिन्यांच्या नावाकडे देखील दुर्लक्ष झाले. जुलै आणि ऑगस्ट महिने घुसवायच्या आधी सप्टेंबर म्हणजे सातवा महिना होता ऑक्टोबर आठवा नोव्हेंबर नउवा, आणि डिसेंबर दहावा महिना होता. आता सप्टेंबर हा नउवा महिना आहे. कुठल्या महिन्यात किती दिवस आणि का ह्याला काही नियम / शास्त्रीय आधार दिसत नाही.
भारत स्वतंत्र झाल्यानंतर आपण आपल्या राष्ट्रीय भावना स्पष्ट करण्यासाठी अनेक संकल्पना स्विकारल्या. यात राष्ट्रभाषा, राष्ट्रीय ध्वज याचसोबत स्वतंत्र शास्त्रशुध्द वैज्ञानिक कालगणना स्विकारण्याचे ठरले. पहिले प्रधानमंत्री पंडीत जवाहरलाल नेहरू यांनी नोव्हेंबर १९५२ मध्ये सुप्रसिध्द खगोल वैज्ञानिक डॉ. मेघनाद शहा यांच्या अध्यक्षतेखाली राष्ट्रीय कालगणना पुर्नरचना समिती नेमली.
पृथ्वीच्या विषुवृत्ताच्या समपातळीत समकेंद्रीय खगोलीय महावर्तुळ म्हणजे वैषुविक वृत्त, आयानिक वृत्त ही दोन ठिकाणी एकमेकास छेदतात त्या अंतराळातील छेदन बिंदूस संपात बिंदू म्हणतात. या बिंदूवर सूर्य आला की पृथ्वीवर दिवस व रात्रीचा कालावधी अगदीच समसमान असतो. भारतीय राष्ट्रीय सौर दिनांक १ चैत्र या दिवशी सूर्य हा वसंत संपात बिंदूवर असतो. म्हणून या दिवशी दिवस आणि रात्रीचा कालावधी अगदी समसमान असतो. याच दिवशी वसंतऋतू प्रारंभ होतो. या सर्व शास्त्रीय आणि शुध्द खगोलशास्त्राच्या दृष्टीने हाच दिवस वर्षाचा प्रारंभ करण्याचा सर्वाधिक योग्य दिवस असल्याचे स्पष्ट दिसते व याच आधारावरून डॉ. मेघनाद शहा समितीने भारतीय राष्ट्रीय सौर कालगणनेचा हा दिवस वर्षाचा प्रारंभ दिवस म्हणून निवडला.
सूर्याच्या भासमान मार्गावरील वसंत संपात ते शरद संपात या दोन बिंदूतील प्रवासाला सूर्याला १८५ दिवस लागतात. तर शरद संपात ते वसंत संपात या प्रवासाला १८० दिवस लागतात. त्यानुसार भारतीय राष्ट्रीय सौर दिनदर्शिकेत प्रारंभीचे वैशाख ते भाद्रपद हे ५ महिने ३१ दिवसांचे असून उर्वरित अश्विन ते फाल्गुन हे ६ महिने ३० दिवसांचे आहेत. दर चार वर्षांनी (लीप इअर) चैत्र महिन्यात ३१ दिवस असतात वर ते वर्ष इंग्रजी कॅलेंडर प्रमाणे २२ मार्च ऐवजी २१ मार्च पासून सुरु होते.
भारतीय राष्ट्रीय सौर दिनदर्शिकेच्या वर्षारंभाचा आज पहिला दिवस, भारतीय राष्ट्रीय सौर दि.१ चैत्र शके १९४० ही आपली राष्ट्रीय तारीख परंतु आज आपल्या देशात अनेकांना हे माहितच नाही. भारत सरकारने दि. २२ मार्च १९५७ या इंग्रजी दिनांकाच्या दिवशी आपली स्वत:ची शुध्द स्वदेशी आणि शुध्द खगोल वैज्ञानिक भारतीय राष्ट्रीय सौर दिनांक १ चैत्र शके १८७९ रोजी अधिकृतपणे स्विकारलेली होती.
हिंदु पंचांग हे चंद्राच्या आकाशातील स्थितीवर आधारलेले आहे. चंद्र पृथ्वीभोवती फिरत असतांना रोज एका नक्षत्रातून भ्रमण करतो. त्यानुसार एका महिन्यात २७.३ दिवसात तो पृथ्वीभोवती एक प्रदक्षिणा पूर्ण करतो. चंद्र महिन्याच्या पोर्णिमेच्या दिवशी ज्या नक्षत्रात असेल त्या नक्षत्राचे नांव त्या महिन्याला दिलेले आहे. उदा:- चैत्र महिन्यात पोर्णिमेला चंद्र हा चित्रा नक्षत्रात असतो तर वैशाख महिन्यात तो विशाखा नक्षत्रात असतो. आपण आपले सर्व सण व उत्सव चंद्र भ्रमणावरील नक्षत्र व तिथीनुसार हिंदु पंचांगात दिल्याप्रमाणे साजरे करतो. आपले सर्व ऋतु हे सूर्याच्या भ्रमणावर अवलंबून आहेत तर सण आणि उत्सव हे चंद्र नक्षत्र व तिथीवर अवलंबून आहेत. त्यामुळे धार्मिक कार्यासाठी हिंदु पंचांग तिथी व नक्षत्रानुसार सण व उत्सव साजरे करावेत. मात्र आपल्या रोजच्या व्यवहारात सूर्य भ्रमणावर आधारलेली भारतीय राष्ट्रीय सौर दिनांक वापरणे योग्य आहे.
Month: March 2018
Brief History of Stephen Hawking
8 January 1942 – 14 March 2018
एक ब्रिटीश सैद्धांतिक भौतिकशास्त्र (Theoretical physics), सैद्धांतिक विश्वनिर्मिती (Theoretical Cosmology) अशा सामान्य माणसासाठी अगम्य असणाऱ्या विषयातला एक जागतिक कीर्तीचा विद्वान शास्त्रज्ञ आज हरपला.
स्टीफन हॉकिंग ह्यांच्या बाबतीत अनेक गोष्टी लक्षात राहण्यासारख्या आहेत, अगदी त्यांची जन्म तारीख आणि गॅलिलिओ गॅलिलि ह्या महान शास्त्रज्ञाच्या मृत्युची तारीख एकच ८ जानेवारी. फरक फक्त ३०० वर्षांचा. गॅलिलिओचा मृत्यू १६४२ मधे झाला आणि स्टीफनचा जन्म १९४२ मधे झाला. आज १४ मार्च २०१८ ला त्याचा मृत्यू झाला आणि आज अल्बर्ट आईनस्टाईनची १३९वी जयंती आहे.
प्रख्यात गणितज्ञ रॉजर पेनरोज यांनी, तार्यातील इंधन संपल्यावर तो बिंदूवत होऊ शकतो असे निष्कर्ष एकदा आपल्या भाषणात मांडले होते. यावरूनच स्टीफन हॉकिंग यांनी स्वतंत्र अभ्यास करून संपूर्ण विश्वाचाही तार्याप्रमाणेच अंत होऊ शकतो असा निष्कर्ष काढला. १९६२ मधे केंब्रिज विद्यापीठातल्या Applied Mathematics and Theoretical Physics विभागात विश्वनिर्मिती बद्दल त्याने आपले संशोधन सुरु केले आणि या प्रबंधावर डॉक्टरेट मिळवली.
डॉक्टरेट मिळायच्या आधीच १९६४ मधे एका व्याख्याना दरम्यान, ब्रिटीश शास्त्रज्ञ सर फ्रेड हॉइल आणि त्यांचे शिष्य डॉ. जयंत नारळीकर ह्यांच्या कार्याला आव्हान दिल्यामुळे स्टीफन हॉकिंग चर्चेत आले. त्या क्षेत्रातील तज्ञांनी तर त्याची दखल घेतली होतीच पण जगभरातील सामान्य माणसाला स्टीफन हॉकिंग लक्षात आले ते त्यांच्या “Brief History of Time” ह्या पुस्तकामुळे.
नंतर स्टीफन हॉकिंग ह्यांनी कृष्णविवर ह्या विषयावर संशोधन करायला सुरवात केली. क्वांटम मेकॅनीक्स आणि आईनस्टाईनचा सापेक्षतावादाचा सिद्धांत ह्याची सांगड घालून काही गृहिते मांडली. प्रत्यक्षात MND मुळे शारीरिक हालचाली करणे अवघड होत होते तरी अशी क्लिष्ट गणिते केवळ मनात करून त्यांनी आपल्या ह्या प्रबंधावर कार्य सुरु ठेवले. सुरवातीला अनेक तज्ञांनी ह्या प्रबंधाला विरोध केला होता पण नंतर ती मते पटल्यामुळे, स्टीफन हॉकिंग ह्यांच्या थिअरीनुसार कृष्णविवरातून होणाऱ्या किरणोत्सर्जनाला स्टीफन हॉकिंग (Hawking Radiation) ह्यांचे नाव देण्यात आले.
हे सर्व कार्य करत असतनाच वयाच्या २१व्या वर्षी त्यांना एक असाध्य रोग झाला. मोटर न्यूरॉन डिसीज (MND). या रोगामुळे शरीरातील स्नायूंवरचे नियंत्रण संपून जाते. याच्या सुरूवातीच्या काळात अशक्तपणा जाणवतो मग अडख़ळत बोलणे, अन्न गिळतांना त्रास होणे, हळूहळू चालणे-फिरणे आणि बोलणे बंद होत जाते. स्टीफन हॉकिंग जेमतेम दोन वर्षे जगतील असे त्यांना सांगण्यात आले. पण दुर्दम्य इच्छाशक्तीच्या जोरावर तब्बल ५५ वर्षे स्टीफन ह्यांनी मृत्यूला थोपवून धरले होते. १९८५ साली झालेल्या न्युमोनिया वरील शस्त्रक्रियेमुळे त्यांचा आवाज देखील कायमचा गेला. गालाचा एक स्नायू आणि डाव्या हाताचे एक बोट एवढीच हालचाल करणे त्यांना शक्य होते. आणि केवळ त्याचाच उपयोग करून ते संगणकाच्या माध्यमातून बोलून संवाद साधायचे.
स्टीफन हॉकिंग ह्यांचे कार्य, संशोधन हे निदान माझ्यातरी आकलनशक्तीच्या पलीकडचे आहे, तथापि, MND सारख्या दुर्धर आजाराने ग्रस्त असलेल्या माणसाने, ज्याची दोन वर्षे जगण्याची देखील शाश्वती नव्हती, अशा माणसाने तब्बल ५५ वर्षे त्या आजाराशी झुंज देत मृत्यूला थोपविणे, आणि त्याच बरोबर इतके संशोधन करणे, अनेक लेख / प्रबंध लिहिणे, संगणकीय आवाजातून व्याख्याने देणे, अशा गोष्टींमुळे स्टीफन हॉकिंग माझ्यासाठी कायम प्रेरणा स्त्रोत होते आणि राहतील.